Τρίτη 15 Ιουνίου 2010





Μία κουκκίδα στην άμμο


     "Δεν είναι τόσο εύκολο να διαβάσεις στην παραλία. Ξαπλωμένος ανάσκελα είναι σχεδόν αδύνατο. Ο ήλιος σε τυφλώνει, πρέπει να κρατάς το βιβλίο με τεντωμένο χέρι πάνω απ' το πρόσωπό σου. Καλά είναι για μερικά λεπτά, αλλά έπειτα αλλάζουμε θέση. Στα πλάγια, στηριγμένοι στον αγκώνα του ενός χεριού, με το ένα χέρι ακουμπισμένο στον κρόταφο, κρατώντας με το άλλο το ανοιχτό βιβλίο και γυρίζοντας τις σελίδες, είναι επίσης κάπως άβολα. Τότε, γυρίζουμε μπρούμυτα, με τα δύο χέρια διπλωμένα μπροστά μας. Πάνω απ' την άμμο φυσάει πάντα το αεράκι. Οι μικροί κρυστάλλινοι κόκκοι μπαίνουν μέχρι την ράχη του βιβλίου. Στο γκριζωπό και ελαφρύ χαρτί των βιβλίων τσέπης, μαζεύονται κόκκοι άμμου, χάνουν τη λάμψη τους, ξεχνιούνται - δεν είναι παρά ένα επιπλέον βάρος, που αφηρημένα τινάζουμε ύστερα από μερικές σελίδες. Όμως στο βαρύ, τραχύ και λευκό χαρτί των αυθεντικών εκδόσεων, η άμμος διεισδύει. Απλώνεται στις κιτρινισμένες  διακυμάνσεις της επιφάνειας του χαρτιού και λάμπει εδώ κι εκεί. Είναι άλλη μια στίξη, άλλος ένας ανοιχτός χώρος.    
      (...)
      Όμως, είναι επίσης ωραίο να βυθίζεσαι "στο χρώμα": να προεκτείνεις μέχρι τέλους την Έρημο του Λε Κλεζιό στη δική σου έρημο, και τότε η σκορπισμένη άμμος στις σελίδες κλέβει τα μυστικά της φυλής των Τουαρέγκ, τις αργές και γαλάζιες σκιές.  
       Όταν διαβάζεις πολλή ώρα με τα χέρια απλωμένα μπροστά σου, το πιγούνι σου βυθίζεται στην άμμο, το στόμα σου ρουφάει την παραλία - τότε, ισιώνουμε το σώμα μας, σταυρώνουμε τα χέρια μας στο στήθος, και μόνο το ένα χέρι μας γλιστράει πού και πού για να γυρίσει τις σελίδες και να τις σημειώσει. Είναι μια εφηβική στάση. Γιατί; Δίνει στην ανάγνωση μια κάπως μελαγχολική διάσταση. Όλες οι επόμενες στάσεις, οι δοκιμές, η κόπωση, οι περιοδικές απολαύσεις συνθέτουν  την ανάγνωση στην παραλία. Έχουμε την αίσθηση ότι διαβάζουμε με το κορμί μας."


Απόσπασμα από το διήγημα "Διαβάζοντας στην παραλία" του Φιλίπ Ντελέρμ που βρίσκεται στην συλλογή διηγημάτων του με τίτλο "Η πρώτη γουλιά της μπίρας, κι άλλες μικρές απολαύσεις" (Πατάκης, 2000).

2 σχόλια:

aura voluptas είπε...

Ανυπομονώ να μου συμβεί ! ;-)

Sue G. είπε...

Όταν συμβεί, εύχομαι να το ευχαριστηθείς με όλη σου την ψυχή! Στο μεταξύ, όμως, Aura, εφοδιάζεσαι καταλλήλως!