Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013








Μία μέρα μετά







 Δωρεάν η ζωή Φεντερίκο
Γκαρθία Λόρκα δωρεάν ο θάνατος
Αυτό το άλικο πανί δεν έχει πάντοτες
      αγαθή βεβαιότητα
Είν' ο Θεός που αμιγής εκτείνεται στο μαύρο
     πλήρως απών η ανεικόνιστος.
Όμως εσύ μυρόεσσα Ισπανία -της Ευρώπης θερμότητα-
     τι δόξα πρόσθεσες απ' τη λαλιά του
          την άσπιλη
     σ' ανελέητο ήλιο σ' έναν ουρανό
     που πυραχτώνει διαμπερής αθωότητα...
     Ισπανία εσύ αυθεντία στο θάνατο!
Δωρεάν η όραση Φεδερίκο
Γκαρθία Λόρκα δωρεάν η τυφλότητα.


 

                                         Ν.Καρούζος



 



Σημειώσεις: Από την έκδοση "Έντεκα σονέτα του σκοτεινού έρωτα" του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα (μτφρ. Μάγια-Μαρία Ρούσσου, Ελεγεία, 2008). Το σκίτσο έχει τίτλο "Clown Mask" και είναι δια χειρός του ίδιου του Federico Garcia Lorca που γεννήθηκε σαν χθες πριν από 115 χρόνια. 

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είπα να σας πω μια καλημέρα μαζί με δυο από τους ποιητές, που ασχολήθηκαν με το Λόρκα, εκτός από τον αγαπημένο Καρούζο, που σημαδεύει στην καρδιά.

Σονέτο του σκοτεινού θανάτου
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΡΑΒΟΣ

Της νύχτας και του ανέμου Federico
Garcia Lorca, πέφτει πέντε η ώρα.
Τ’ άλογο πάει μιαν άδεια νεκροφόρα•
στ’ αλώνι πολεμά ταύρος με λύκο.
Σε παίρνει η δημοσιά, για να σε βγάλει
κει που η αστραπή κλωσάει την αστραπή της.
Του φεγγαριού το πέταλο, μαγνήτης,
σέρνει το ματωμένο σου κεφάλι
κουρέλια φασκιωμένο της παντιέρας.
Φυσάει σκοτεινού θανάτου αέρας –
και πού να είν’ εκείνο τ’ άσπρο σάλι
που σου ’ριξε, όταν σ’ έπαιρναν, η νύφη;
Σκυλί τρελό τα κόκαλά του γλείφει
και σ’ άλλον κόσμο αρχίζει καρναβάλι.

Μετά τα μυθικά, 1996
(πρώτη δημοσίευση σε μόνοφυλλο, 1986)



Νίκος Εγγονόπουλος «ΝΕΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΙΣΠΑΝΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ ΣΤΙΣ 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΤΟΥ 1936 ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΑΝΤΑΚΙ ΤΟΥ ΚΑΜΙΝΟ ΝΤΕ ΛΑ ΦΟΥΕΝΤΕ»

...una acciόn vil y disgraciado

Η Τέχνη κι η ποίηση δεν μας βοηθούν να ζήσουμε:
η τέχνη και η ποίησις μας βοηθούνε
να πεθάνουμε

περιφρόνησις απόλυτη
αρμόζει
σ’ όλους αυτούς τους θόρυβους
τις έρευνες
τα σχόλια επί σχολίων
που κάθε τόσο ξεφουρνίζουν
αργόσχολοι και ματαιόδοξοι γραφιάδες
γύρω από τις μυστηριώδικες κι αισχρές συνθήκες
της εκτελέσεως του κακορίζικου του Λόρκα
υπό των φασιστών

μα επί τέλους! πια ο καθείς γνωρίζει πως
από καιρό τώρα
-και προ παντός στα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα-
είθισται
να δολοφονούν τους ποιητάς

κ.κ.

Sue G. είπε...

Ευχαριστώ, κ.κ., για την ποίηση και τα σχόλια που μοιράζεστε με τους αναγνώστες μου κι εμένα. Πολύτιμη γνώση - αγνοούσα εντελώς τον Χρήστο Μπράβο και την ποίησή του και τώρα θα τον κοιτάξω λίγο περισσότερο. :-)

Και τι να σχολιάσεις για τον Εγγονόπουλο; Ακούγεται τόσο σημερινός όταν μιλά για "τα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα" που κάθε άλλη σκέψη περιττεύει.

Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

Η χαρά της ποίησης είναι μεγαλύτερη, όταν τη μοιράζεσαι.
Όταν βρίσκεις και αποδέκτη δε, τι τύχη!

Όσο για τον Εγγονόπουλο, δέχτηκε τόση χλεύη (μια απόπειρα δολοφονίας διά της γελοιοποιήσεως κι αυτή) στη ζωή του, όσο λίγοι. Ξέρει πολύ καλά τι λέει λοιπόν, γιατί το ένιωσε στο πετσί του.

Πολλά ευχαριστώ που με κάνετε να νιώθω αποδεκτή στο φιλόξενο μπλογκ σας.

κ.κ.

Sue G. είπε...

Διαβάζω τα σχόλια/πληροφορίες σας, κ.κ., με μεγάλο ενδιαφέρον [αν και με "ξεβολεύουν" όπως σήμερα με την περίπτωση Χρ.Μπράβου ;-) ].

Ο Εγγονόπουλος αποτελεί μία case in point ανθρώπου που παρ'όλο την απαξίωση και τον εμπαιγμό που υπέστη, δικαιώθηκε θριαμβικά από την επιμονή του και την συνεχή εργασία του, τόσο στην ζωγραφική όσο στην ποίηση.

Συνεπώς, πάντοτε ευπρόσδεκτη - ας "μοιραζόμαστε" τους ποιητές όποτε, όπου κι όπως μπορούμε - και τους πεζογράφους, επίσης, για να μην ξεχνιόμαστε.