Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015









Σχεδόν σιωπή 


Εσύ προσποιήθηκες ότι έβλεπες,
Εγώ προσποιήθηκα ότι είδες,
Έτσι αποκτήσαμε αυτά τα μάτια--
Και μέσα στο μυστήριο να έχουμε λαλιά 




Δεν υπήρχε θέαμα για να δούμε, 
Αυτό που είναι ορατό δεν είναι θέαμα.
Εσύ το έκανες ορατό θέαμα,
Δεν είναι θέαμα και αυτή δεν είναι η αιτία. 

Τώρα, αφού είδαμε, τα μάτια μας ας κλείσουν
Και ας περάσει ανάμεσά μας μια σκοτεινή 
ευλογία--
Μια γλυκόπικρη ευλογία που δεν είδαμε
Ούτε είπαμε ούτε κάναμε τίποτε χειρότερο 
ή τίποτε καλύτερο.













Σημείωση: Το πιο πάνω απόσπασμα είναι από το "Ευχολόγιο" (μτφρ: Βίκυ Κυριαζή). "Οι εραστές" ανήκουν στον Βέλγο σουρεαλιστή  René Magritte.

2 σχόλια:

Rosa Mund είπε...

Η ΣΙΩΠΗ
Ὅσο καὶ ἄν μένουν ἀνεκτέλεστα τὰ ἔργα, ὅσο καὶ ἄν εἶναι πλήρης ἡ σιγὴ (ἡ σφύζουσα ἐντούτοις) καὶ τὸ μηδὲν ἄν διαγράφεται στρογγύλον, ὡς ἄφωνον στόμα ἀνοικτόν, πάντα, μὰ πάντα, ἡ σιγὴ καὶ τὰ ἀνεκτέλεστα ὅλα, θὰ περιέχουν ἕν μέγα μυστήριον γιομάτο, ἕνα μυστήριον ὑπερπλῆρες, χωρὶς κενὰ καὶ δίχως ἀπουσίαν, ἕν μέγα μυστήριον (ὡς τὸ μυστήριον τῆς ζωῆς έν τάφω) – τὸ φανερὸν, τὸ τηλαυγές, τὸ πλῆρες μυστήριον τῆς ὑπάρξεως τῆς ζωῆς, Ἄλφα-Ὠμέγα.

Ανδρέας Εμπειρίκος, Οκτάνα

Sue G. είπε...

Εύγλωττη η ποίηση του Εμπειρίκου, Εύγλωττο και το μυστήριο που περιγράφει!

:-))